Dit appje kreeg ik van een jong volwassen cliënt na de geboortesessie met de geboortesjaal.
Hij was in het begin wat zenuwachtig omdat het heel anders ging dan een ‘normale’ sessie. Hij vroeg zich af of hij het allemaal wel kon en goed zou doen. Hij functioneert normaal gesproken namelijk heel erg vanuit zijn hoofd en denkt heel rechtlijnig. Het feit dat hij moest tekenen zorgde meteen voor een beetje een blokkade in zijn hoofd. Maar eenmaal begonnen kwam hij in een prachtige flow en zorgde voor een stroom aan belangrijke informatie. Zonder dat hij zich druk maakkte of hij het wel ‘kon’, zonder dat hij daar moeite voor moest doen. Datgene wat nodig was om te horen en zien, diende zich moeiteloos aan.
Toen het tweede deel was aangebroken en hij klaar was voor de geboortesjaal werd hij heel erg giechelig. Maar ondanks dat hij het maar ‘raar’ vond en niet wist wat hij ervan moest denken, vertrouwde hij zichzelf en mij. En dus ontstond ook dáár magie. Het werd het een fantastische sessie!
Tijdens de zwangerschap werd duidelijk dat er voor hem bepaald werd wat er gebeurde. Hij had het gevoel dat hij alleen in het midden (van de baarmoeder) mocht zijn. De rest was verboden. Ook werd hij de hele tijd ‘achtervolgt’ en was er geen ruimte om zich te verstoppen en zich veilig te voelen. Moeder hield hem bij wijze van spreken in de wurggreep en vader vluchtte voor alles en was niet aanwezig. Er was ook veel onrust tijdens de zwangerschap. Veel ‘moeten’ en jezelf niet mogen zijn maar zijn zoals anderen vinden dat je moet zijn. Het werd duidelijk dat er vanuit angst en negatieve patronen werd geleefd tijdens de ongeplande zwangerschap. En toen het zover was wilde moeder hem niet geboren laten worden maar bij zich houden. “Je bent van mij en mag nergens heen”. Deze jongeman is geadopteerd toen hij bijna 2 jaar oud was. Voor die tijd was hij bij pleegouders. Al deze (en nog meer) overtuigingen en patronen bleven aanhaken bij mijn cliënt. Met grote gevolgen op zijn leven tot nu toe. Want al deze overtuigingen, patronen en beschermingsmechanismes voelen als eigen.
Hij nam het heft in eigen handen en werd geboren op zijn manier en onder zijn voorwaarden.
Sterker nog: hij werd energetisch voor het eerst geboren.
Er was veel aan de hand wat ervoor zorgde dat hij zich niet zo kon ontwikkelen als hij zou willen. De behoefte aan controle (tot aan dwangmatige handelingen toe) om een veilige plek te creëren voor zichzelf. Een moeder die tot voor kort ervoor zorgde dat hij ‘te beschermd’ werd opgevoed. Met gevolg dat hij niet zijn eigen fouten kon maken en hiervan leren. Hij kon dus letterlijk niet volwassen worden. De afwezige vader die zijn plek niet durfde in te nemen. En een jongeman die de vader ook deze ruimte niet gaf.
Er was zoals gezegd veel aan de hand. We hebben heel wat overtuigingen, patronen en beschermingsmechanismes voorbij zien komen. En de meeste hadden een duidelijke impact in het huidige leven. Iets wat soms een beetje overweldigend kan zijn. Maar wat wel heel duidelijk werd was dat hij inzag dat het niet van hem was. Dat het iets was van het verleden en van anderen. En dat het tijd was om dat achter zich te laten. En dat heeft hij gedaan.
HIJ NAM HET HEFT IN EIGEN HANDEN EN WERD GEBOREN OP ZIJN MANIER
EN ONDER ZIJN VOORWAARDEN.
Uitleg:
Even voor de duidelijkheid wat achtergrondinformatie.
Vanaf de conceptie ben je in symbiose met je vader en moeder. Dat betekend, doordat je nog geen eigen bewustzijn hebt, je geen onderscheid kan maken tussen wat je zelf denkt, voelt, ervaart en wat je ouders denken, voelen en ervaren. Als baby heb je vooral een eenheidsbewustzijn. Pas na de ontwikkeling van ego (bewustwording van het lijf rond 1 á 1,5 jaar oud) wordt dit eenheidsbewustzijn minder. Alles wat er dus gebeurd voelt dus als eigen. Nou is het niet zo dat alles wat er gebeurd ook ‘aanhaakt’ bij jou. Alleen datgene waar weerhaakjes op zitten (waar jij gevoelig voor bent of nog te verwerken hebt) haakt aan. Mensen ervaren gevoelens & emoties zo’n 70.000 x per dag. In dit geval dus maal 2! Als dat allemaal zou aanhaken zou je gek worden ?
Wat er tijdens en na de sessie gebeurd is dat je datgene wat is aangehaakt en niet van jou is, loslaat. Al die overtuigingen (denk aan bijvoorbeeld; als ik geen controle heb ontstaat er een onveilige situatie. Of; ik moet voor iedereen zorgen anders valt het gezin uit elkaar. Of; ik ben niet gewenst dus ik maak me maar zo klein mogelijk.) die laat je los. Dat betekend dat je die (letterlijk soms) niet meer mee hoeft te slepen. Niet meer hoeft te dragen. Maar vooral niet meer hoeft TE LEVEN. Je schoont je op zodat jij niet gehinderd wordt, in jouw persoonlijke proces, door dingen die niet van jou zijn maar wel impact hebben. Je kan dan eindelijk zien wat écht van jou is. Wat jij mag aanpakken omdat het van jou is. En daar heb je dan ook de ruimte voor gecreëerd. Een schone lei.
En wat is er een groter geschenk aan jezelf dan de zooi van anderen niet meer meedragen? Misschien alleen nog je eigen zooi aanpakken. Maar iets anders kan ik niet bedenken.
Tijdens het napraten gaf hij aan dat hij onder de indruk was van de hoeveelheid negatieve overtuigingen, patronen en beschermingsmechanismes hij heeft losgelaten. Er zat niets positiefs bij. Toen ik uitlegde dat het positieve er ook absoluut geweest is maar dat deze overtuigingen etc. bij hem waren aangehaakt, werd hij wat rustiger. En dat is het ook. Het negatieve zit ons in de weg. Dat doet pijn. Dus dat kom je tegen tijdens een sessie. Niet omdat je ouders vreselijke mensen zijn. Maar omdat ook zij hun overtuigingen, patronen en beschermingsmechanismes hebben. Zij hebben ze op dezelfde manier ontwikkeld als jij. Ook zij konden ze niet voorkomen. Dus ze hebben jou nooit bewust met van alles en nog wat willen opschepen. Dingen gebeuren en ontstaan. We zijn allemaal op aarde met ons eigen pakketje problemen die we mogen oplossen.
Waar je wel verantwoordelijk voor bent is om het aan te pakken als het je in de weg zit.
En ik ben alleen daarom al zo trots dat deze jongeman, op deze leeftijd al, zijn uitdagingen aangaat om zo een beter leven te creëren die beter bij hem past. Zijn woorden: ik moest iets doen want ik was heel dichtbij het opgeven. En ik wist dat als ik dat zou doen, het daarna alleen nog maar erger zou worden.
Al tijdens het napraten zat hij er anders bij. Van een verlegen klein jongetje die zijn plek niet echt goed durfde in te nemen was hij getransformeerd naar een leuke aanwezige puber. Hij zat in zijn lijf. Hij nam zijn ruimte in en dit werd steeds duidelijker zichtbaar naarmate we verder bijpraatten. Er vielen kwartjes, hij kreeg inzichten en ging als herboren naar huis. Ik zag het.
En hij zag het ook.
Dankbaar ben ik voor zijn appje waarin hij aangeeft daadwerkelijk impact te hebben gemaakt in zijn leven. Dankbaar ben ik voor het feit dat deze 18-jarige jonge man de noodzaak zag om de dingen waar hij tegen aan liep, aan te pakken. En dankbaar ben ik dat hij zich realiseert dat de veranderingen die hij nu aanbrengt een positieve veranderingen brengen voor de rest van zijn leven (zijn woorden – en de mijne 🙂 )
En weet je; voor deze sessies en resultaten ben ik met liefde een ‘raar’ mens. Want wat kan het een impact hebben als je met je eigen uitdagingen en struggles aan de slag gaat.
Meer weten?
Meer weten over een geboortesessie? Neem contact op. Ik sta je graag te woord.
Of reageer onder dit blog met je vragen, opmerkingen of inzichten. Het blog delen mag natuurlijk ook altijd.
Liefs Ritska
